Με βαθιά συγκίνηση και μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, το βράδυ της 14ης Αυγούστου, παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στον περικαλλή Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στην πόλη της Ζακύνθου, πραγματοποιήθηκε η απονομή του Μεγαλόσταυρου της Παναγίας στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ζάμπιας & Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη.
Τον τιμητικό λόγο ανέγνωσε ο εφημέριος του Ναού, Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Κονίδης, αναδεικνύοντας την προσωπικότητα, την πορεία και τη θυσιαστική προσφορά του Ζακυνθινού Ιεράρχη στην Αφρική. Στο συγκινητικό αυτό κείμενο τονίστηκε ότι ο Μητροπολίτης Ιωάννης «έγινε πατέρας των ορφανών, στήριγμα των ασθενών, ελπίδα για όσους δεν είχαν τίποτα, μεταφέροντας σε κάθε τόπο την αγάπη της Παναγίας και τη μαρτυρία του Αγίου Διονυσίου».
Ολόκληρη η ομιλία του π. Σεραφείμ
ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΟΠΗΤΗ ΜΑΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΖΑΜΠΙΑΣ & ΜΟΖΑΜΒΙΚΗΣ κ. ΙΩΑΝΝΗ.
Απόψε, εδώ, στον ιστορικό και περικαλλή Ναό της Παναγίας της Φανερωμένης, η Ζάκυνθος γιορτάζει και συγκινείται. Γιορτάζει γιατί τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, συγκινείται γιατί θυμάται ότι η Μάνα του Χριστού είναι και δική μας μάνα, μάνα όλου του κόσμου, η μάνα που ποτέ δεν εγκατέλειψε τα παιδιά της.
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη Ζάμπιας κ. Ιωάννη,
Σεβαστοί Πατέρες, άρχοντες του τόπου, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές.
Η Κοίμηση δεν είναι απλώς ένα τέλος, είναι μια αρχή που φέρνει φως. Η Παναγία, η γλυκιά μας Μητέρα, κοιμάται για λίγο και ξυπνά στην αιωνιότητα, από όπου βλέπει και σκεπάζει όλη τη γη. Στην Κανά της Γαλιλαίας έσπευσε για τον γάμο των ανθρώπων, κάτω από τον Σταυρό στάθηκε με καρδιά κομμένη στα δύο, στα χρόνια της πρώτης Εκκλησίας ήταν στήριγμα και παρηγοριά. Και τώρα, μέσα στους αιώνες, συνεχίζει να σκουπίζει το κάθε μας δάκρυ και να τρέχει σε κάθε ανάγκη.
Αυτές τις μέρες, η γη μας δοκιμάζεται. Η Ζάκυνθος μας πληγώθηκε από τις φλόγες, η πατρίδα μας, η Ελλάδα, καίγεται και πονά. Και μέσα σ’ αυτή τη θλίψη, η Παναγία είναι το χέρι που σβήνει τις φωτιές της απόγνωσης, είναι η δροσιά της ελπίδας, είναι η δροσερή σκιά κάτω από την οποία βρίσκουμε ανάσα και κουράγιο. Απόψε, ας αφήσουμε στην αγκαλιά της και τις δικές μας πληγές και τις πληγές του τόπου μας.
Ο Ναός της Φανερωμένης δεν είναι τυχαίος. Είναι σημείο μνήμης και σωτηρίας για το νησί μας. Στους σεισμούς του ’53, όταν οι άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους, βρήκαν καταφύγιο στο βλέμμα της Παναγίας μας. Στις χαρές, στις λύπες, στα πανηγύρια, στις δυσκολίες, πάντα εδώ ερχόντουσαν να μιλήσουν μαζί της. Και απόψε, στο πανηγύρι της, η Παναγία, μάς αξιώνει να έχουμε κοντά μας ένα δικό της παιδί, και δικό μας παιδί, τον Σεβασμιώτατο Ιωάννη.
Ο Ιωάννης μεγάλωσε στον Άγιο Κήρυκα, ανάμεσα σε ανθρώπους με απλή καρδιά και βαθιά πίστη. Από μικρός είχε βλέμμα καθαρό και καρδιά έτοιμη να αγαπήσει. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, και συνέχισε τις σπουδές του στο Γιοχάνεσμπουργκ, όχι για να αναζητήσει δόξες, αλλά για να μάθει πώς θα υπηρετήσει καλύτερα τον άνθρωπο.
Διάκονος χειροτονήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1993 στην Ιερά Μονή Υπεραγάθου (Μετοχίου Σινά) Ζακύνθου από τον τότε Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Παντελεήμονα και στις 17 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους Πρεσβύτερος στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης της οδού Αιόλου Αθηνών από τα χέρια του Γέροντος του και Γέροντα μας, Μητροπολίτου Δωδώνης, κ. Χρυσοστόμου. Από τότε, η ζωή του πήρε πορεία μακριά από το νησί μας, αλλά ποτέ μακριά από την καρδιά μας. Αρχιμανδρίτης χειροθετήθηκε το 1998 από τον μακαριστό Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κυρό Πέτρο Ζ΄ στην Λουσάκα της Ζάμπια.
Στη Ζιμπάμπουε, στη Νότιο Αφρική, στη Μοζαμβίκη, στη Ζάμπια, έγινε ο πατέρας των ορφανών, ο φίλος των μοναχικών, ο στηρικτής των αρρώστων. Περπάτησε χιλιόμετρα σε χωματόδρομους για να φτάσει σε χωριά ξεχασμένα. Βάφτισε παιδιά που δεν είχαν όνομα, δίδαξε γράμματα σε νέους που δεν είχαν σχολείο, στάθηκε δίπλα σε μανάδες που είχαν χάσει τα παιδιά τους από την πείνα ή την αρρώστια.
Θα σας περιγράψω μερικές εικόνες που δείχνουν ποιος είναι ο Ιωάννης.
Σε χωριό της Ζάμπιας, κάτω από ένα δέντρο, στήνει τραπέζι για Θεία Λειτουργία. Δίπλα του η εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης. Οι κάτοικοι, που ποτέ δεν είχαν δει εικόνα της Παναγίας, προσκυνούν με δάκρυα. Μια γυναίκα λέει: «Τώρα καταλάβαμε ότι έχουμε μάνα στον ουρανό».
Σε ορφανοτροφείο της Μοζαμβίκης, παιδιά ορφανά από πολέμους και ασθένειες αγκαλιάζουν την εικόνα που τους έφερε από τη Ζάκυνθο. «Αυτή είναι η Μητέρα όλων μας», τους λέει. Και τα μάτια τους λάμπουν σαν να βρήκαν οικογένεια.
Σε νοσοκομείο της Ζιμπάμπουε, δίπλα σε ένα παιδί που πεθαίνει από ελονοσία, το σταυρώνει με έναν μικρό σταυρό που έχει μαζί του και ψιθυρίζει μια προσευχή. Το παιδί χαμογελά λίγο πριν φύγει. «Η Παναγία το πήρε στην αγκαλιά της», λέει μετά.
32 ολόκληρα χρόνια κληρικός και από το 2011, Επίσκοπος Μοζαμβίκης, από το 2015, Μητροπολίτης Ζάμπιας. Δεκαπέντε χρόνια Αρχιερέας, που μετριούνται όχι με αριθμούς, αλλά με πρόσωπα, με ψυχές, με ιστορίες αγάπης και θυσίας.
Παρά τα αξιώματα, παραμένει ο ίδιος απλός Ζακυνθινός. Μιλά με αρχηγούς κρατών και λίγες ώρες μετά κάθεται με τους φτωχούς, πίνει καφέ με φίλους παιδικών χρόνων, χαμογελά στους πάντες. Και αυτό είναι που τον κάνει να αγγίζει τις καρδιές όλων μας, ότι δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε.
Απόψε, η Ζάκυνθος, η Παναγία μας, η Ενορία της Φανερωμένης, με απόφαση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, του απονείμουμε τον Μεγαλόσταυρο της Κυράς της Φανερωμένης. Του τον δίνουμε όχι μόνο για τα 15 χρόνια αρχιερωσύνης του, αλλά για την αγάπη που μοιράζει, για τη μαρτυρία της Παναγίας μας και του Αγίου μας που μεταφέρει στην Αφρική, για το ότι μας κάνει υπερήφανους ως νησί και ως λαός.
Σεβασμιώτατε Ιωάννη, η Παναγία να σας σκεπάζει σε κάθε σας βήμα. Η Μαύρη Ήπειρος να συνεχίσει να φωτίζεται από την παρουσία σας. Κι η Ζάκυνθος, η μάνα σας, θα σας περιμένει πάντα, όπως περιμένει η Παναγία τα παιδιά της, με ανοιχτή αγκαλιά.
Σας ευχαριστούμε για αυτό που είστε.
Εις έτη πολλά, Δέσποτα μας.
Άξιος!!!
Ακολούθησε η απάντηση του τιμηθέντος Ιεράρχη, ο οποίος ευχαρίστησε θερμά το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της Φανερωμένης, τον εφημέριο και τον λαό της Ζακύνθου για την ύψιστη τιμή. Με λόγια συγκίνησης, ο Μητροπολίτης Ιωάννης αναφέρθηκε στους δεσμούς του με το νησί, στις μνήμες της παιδικής του ηλικίας, αλλά και στην ιεραποστολική του πορεία στην Αφρική.
Συγκινητικά λόγια του Μητροπολίτη Ζάμπιας Ιωάννη στη Φανερωμένη:
«Η Ζάκυνθος είναι πάντοτε στην καρδιά μου»
«Αισθάνομαι πως βρίσκομαι στο σπίτι μου, στο νησί μου, στην αγκαλιά της Παναγίας μας. Η Παναγία είναι η μάνα όλων μας, η μάνα που ποτέ δεν εγκατέλειψε τα παιδιά της. Από τη Ζάκυνθο πήρα τα πρώτα εφόδια και απόψε παίρνω ξανά δύναμη για τη διακονία μου στην Αφρική.
Στη Ζάμπια, στη Μοζαμβίκη, στη Ζιμπάμπουε, βλέπω καθημερινά την Παναγία να σκεπάζει ανθρώπους που δεν την είχαν γνωρίσει ποτέ. Όταν αντικρίζουν την εικόνα Της, καταλαβαίνουν ότι έχουν μάνα στον ουρανό. Έτσι, η Παναγία της Ζακύνθου γίνεται Παναγία όλου του κόσμου.
Η τιμή αυτή δεν ανήκει σε μένα, αλλά σε όλους τους αδελφούς μας στην Αφρική, που μέσα σε φτώχεια, πείνα και ασθένειες, ομολογούν την πίστη τους με χαρά και με θυσίες. Την αφιερώνω στα παιδιά που βαφτίσαμε κάτω από δέντρα, στις μητέρες που παλεύουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, στους νέους που ψάχνουν φως μέσα στο σκοτάδι.
Η Ζάκυνθος είναι πάντοτε στην καρδιά μου. Σας ευχαριστώ γιατί ποτέ δεν με ξεχάσατε και με θεωρείτε ακόμη δικό σας παιδί. Προσεύχομαι η Παναγία Φανερωμένη να προστατεύει το νησί, τους ανθρώπους του και να μας κρατά ενωμένους στην πίστη και στην ελπίδα».
